Op Internet vond ik wat definities van tijd.

Tijd is een natuurkundige grootheid. Tijd in klassieke zin is het verschijnsel dat gebeurtenissen geordend kunnen worden; dat van een gebeurtenis gezegd kan worden dat deze na of voor een andere gebeurtenis plaatsvindt.

Maar ook:

Tijd is datgene wat voorkomt dat alles tegelijk gebeurt.

De tijd kun je versnellen en op allerlei manieren foppen, maar je kunt haar nooit omkeren.

En dat laatste daar wil ik het graag over hebben. Je kunt tijd niet omkeren.

Wat betekent tijd voor mij en ik ben benieuwd wat tijd voor jou betekent.

Voor mij betekent het dat wat 1 minuut geleden was, niet meer opnieuw beleefd kan worden en daarom ben ik zuinig met tijd.

Ik weet ook waar dat bij mij vandaan komt en waarom het op het moment nog meer leeft voor mij.

JA! Tijd leeft.

Ik denk steeds meer terug aan mijn kinderjaren, waarin tijd niet belangrijk leek, niet belangrijk was. Mijn ouders waren van die stempel dat ze graag tijd doorbrachten met het gezin en mijn moeder was daarnaast ook graag bij haar familie. We hebben van haar kant Indonesische roots, dus ja ik ben opgegroeid met mijn nichtjes- en neefjes. Heel erg waardevol en ook nu maken wij nog steeds tijd voor elkaar. We zijn hecht samen. We houden oprecht van elkaar.

Alhoewel tijden veranderd zijn en vrouwen net zoveel werken als mannen, net zo graag carrière maken en net zo graag de top bereiken, ben ik nog steeds iemand die graag spaarzaam is met tijd. Want zoals ik al eerder schreef: wat een minuut geleden was, kun je niet meer opnieuw doen.

Bij mij is het extra versterkt, omdat ik al op jonge leeftijd te maken kreeg met de vergankelijkheid van het leven, maar ook dat dingen je zomaar kunnen overkomen. Daardoor is er bij mij een gat ontstaan in tijd. Tijd die ik niet meer kan doorbrengen met mijn geliefden.

De vermissing van mijn zusje in 1986 heeft mij in mijn volwassen jaren doen beseffen (en zeker toen ik moeder werd), dat wij bepaalde dingen niet meer met haar kunnen doen en zeker voor mijn ouders en met name nu mijn moeder is dat steeds terugkijken in het verleden. Het verleden wat je nimmer kunt veranderen.

Elke dag dat ik samen ben met onze zoon, sta ik stil bij wat ik zie, wat ik voel, wat ik ruik en geniet ervan dat ik samen ben en dat ik ook zo vaak samen kan zijn met hem. Ik maak echt tijd om naar hem te luisteren en alhoewel ik me erg bewust ben van de drie R-en (typisch Nederlands trouwens), maak ik in de avond tijd om bij hem in bed te liggen en te luisteren naar wat hij heeft meegemaakt, wat er in hem omgaat en waar hij mee zit. Als hij behoefte heeft aan een liedje dan zing ik nog steeds (baby)liedjes voor hem. Ik kijk dan niet naar de klok en denk: Het is al half 9. Hij MOET slapen. Ik maak tijd.

Ik weet precies waarom: Als hij straks 8 is of misschien wel eerder dan wil hij dat niet meer en moet de tijd die ik dan heb ruimte maken voor andere dingen. Andere dingen om stil te staan bij de tijd. Op een andere manier, maar nog steeds met en voor iemand die mij lief is.

Ook het overlijden van mijn vader toen ik 23 was, heeft mij doen beseffen dat tijd een zeer kostbaar gegeven is. Ik probeer daarom goed te luisteren naar en er te zijn voor mijn moeder. Het gaat mij gelukkig heel natuurlijk af. Alhoewel ik niet het idee heb dat ik iets gemist heb in tijd met mijn vader, weet ik wel dat ik nu geen tijd meer met hem heb.

Mijn moeder heeft een andere man ontmoet na een aantal jaar weduwe te zijn geweest, en ik ben erg blij met onze nieuwe gezinssamenstelling (ik heb er opeens sinds meer dan 15 jaar 2 stiefbroers bij en een leuke schoonzus). Ik probeer ook echt om samen te zijn met deze mensen waar ik ontzettend veel van hou. Immers tijd krijg je nimmer terug.

In mijn eigen relaties probeer ik echt ook met deze tijd welbesteed om te gaan. Het lukt niet altijd, omdat je over een ander geen controle hebt natuurlijk. Maar het niet proberen is geen optie. (In tijd).

Samen zijn is voor mij belangrijker dan wat dan ook. Belangrijker dan geld, een dure auto, een duur huis, dure vakantie.

Samen zijn heeft iets magisch, je moet alleen goed kijken en er goed bij stil staan.

Tijd van 1 minuut geleden krijg je immers nooit meer terug.

Het hele leven bestaat uit tijd en die tijd houdt een keer op. Mijn motto is dus: Doe wat je leuk vindt en investeer in waar jij gelukkig van wordt.

Hou je niet van je baan? Stop er dan mee. Er is genoeg elders te doen (en anders).

Wil jij niet meedoen in het plaatje (huisje, boompje, beestje) of een deel ervan? Doe het gewoon niet!

Wil je reizen? Manifesteer en krijg!

Investeer in jezelf, in je geliefden en neem tijd voor jezelf!

En… doen wat je leuk vind met je tijd is een kwestie van durven…

Durf jij je (veilige, maar ongelukkige) baan op te zeggen, je relatie, durf je anders te zijn dan de massa?

En misschien heb ik makkelijk praten. Ik heb een leuk vak, dus die tijd is echt welbesteed en daarnaast heb ik genoeg tijd om er te zijn voor onze zoon, misschien is het mazzel dat ik zelf vind dat mijn baan genoeg betaald. Ik ben gewoon blij met wat ik heb. Dat is natuurlijk ook een (tijds)instelling.

Maar ik heb er ook voor gewerkt in mijn verleden, opleidingen gedaan en carrière gemaakt. En ook: Ik ben weggegaan bij die baan waar ik doodongelukkig van werd.

Die baan waar ik voor het grote geld ging en die leaseauto van de zaak, maakte mij zeer ongelukkig. En eerlijk is eerlijk, mijn huidige baan verdient veel minder, maar brengt mij zoveel meer geluk en voldoening, dus well spend.

Ik ben benieuwd hoe jij met tijd omgaat….

Hopelijk doe je onderstaande al of inspireer ik je met mijn verhaal en…..

Doe wat je wil, want voordat je het weet is je tijd op!

Immers wat een minuut geleden was, kun je niet opnieuw doen.