From outside in, het staat op mijn website. Het staat op mijn openbare insta profiel. (klik hier). Het is niet helemaal hoe het zou moeten, hoe ik het zou willen. Geluk komt namelijk van binnenuit, maar we zijn zo ontzettend bezig met de buitenkant, dat de uitdaging in het leven is hoe je komt van buiten naar binnen en dan bedoel ik niet dat je gelukkig moet worden met of van impulsen van buiten af. Bij impulsen kun je denken aan: social media, materialisme, (verdovende) middelen etc. Allemaal triggers die de mensheid een (kort) gelukkig, bevredigend, fijn gevoel kunnen geven. Maar is dat wel hoe het zou moeten zijn?

Persoonlijk denk ik van niet. Waar geluk zit van binnen. Geluk is eigenlijk willen wat je hebt en tevreden zijn met wat je hebt. Wat mij erg opvalt en wat echt een goede leermeester hierin is, is mijn zoontje van 7. Natuurlijk is hij de allerliefste zoon die een moeder en vader zich maar kunnen wensen. Hij en veel van zijn vrienden zijn al erg gericht op geluk van buitenaf. Ze zijn al erg bezig met (vrij dure) auto’s (note: ik rij zelf in een zeer oude auto uit 2004), ze willen of hebben een Nintendo Switch, X-box, i-pad, mobiele telefoon, Samsung Tablet, Playstation of zelfs een combinatie van al deze digitale middelen.

Dan hebben ze een BMX of een mountainbike of een ‘gewone’ fiets, of weer een combinatie van deze rijwielen. Ik zie steeds meer zeer jonge mensen rijden of de zogenaamde Fatbike, een electrische step etc. etc. En wat mij zo opvalt (want daar gaat het nu over) is mijn zoontje, die dat allemaal ziet en ook voelt dat hij dat wil hebben. Hij heeft inmiddels gespaard voor een BMX en een Nintendo, maar ik merk dat hij al die andere ‘dingen’ ook wil. En mijn antwoord is steevast: Wees gelukkig met wat je hebt, maar wat als wij zelf als volwassenen eigenlijk altijd (al) het verkeerde voorbeeld geven.

Want zijn wij niet altijd in onze opvoeding bezig met ‘later’ Je moet je nu zus en zo gedragen, want daar heb je later wat aan. Je moet NU op school je best doen, want daar heb je later wat aan. En met ‘daar heb je later wat aan’ bedoelen we eigenlijk, dan krijg je een goede baan met dito salaris. En dan ben je gelukkig. Dat is het beeld wat kinderen voorgeschoteld krijgen. En hoe zit het met volwassenen die steeds meer hebben/willen? Steeds meer geld verdienen, een steeds groter huis kopen (wat is er mis met het huis wat ze al bewonen, een verbouwing (wat is er nu mis met het huis) steeds een nieuwe auto (terwijl de oude nog niet op is) en idem voor hun mobiele telefoon, dure schoenen, Tv etc. etc. Al dat vervangen en beter maken van wat is, staat in onze maatschappij gelijk aan succes, je bent zowel als persoon alsook maatschappelijk nu geslaagd. Maar eigenlijk is het te gek voor woorden. Wat we onze kinderen laten zien is dat ze vooral NIET blij moeten zijn met wat ze hebben, maar vooral moeten streven naar meer.

Ik wil er niet aan mee doen. Dat heb ik nooit gewild, maar het gaat vanzelf. Ik maakte perongeluk carrière, had een goed betaalde baan, een leaseauto etc. etc. Ik heb zelfs in mijn 20-er jaren een boot tot mijn beschikking gehad, een 3e auto en noem maar op. Het heeft mij niet het geluk gebracht, die anderen blijkbaar daar wel van krijgen/hebben. Het was zo onrustig en het waren de minst gelukkige jaren van mijn leven. En nu ik terugkijk op mijn leven denk ik: Al dat materialistische gedoe was ook onrustig. Altijd streven naar meer, naar iets anders, dat geeft gewoon stress. Veel stress. En ookal was ik zelf best tevreden met wat ik had (zonder de spullen), ik was ook vaak op zoek naar geluk van buitenaf. Aandacht, bevestiging. Maar het gevoel wat je daarvan krijgt is net als met spullen, het is tijdelijk. Waar geluk en tevredenheid, het zit gewoon in jou, in mij. Je moet het alleen weer ‘aan’ zetten. Dat is echt een zoektocht, want we zijn allemaal zo geconditioneerd met het idee dat andere mensen of spullen die ‘aan’ knop daadwerkelijk aanzetten.

Ik hoop echt dat ik onze zoon kan meegeven dat geluk is, dat je wilt wat je hebt. Dat het in je zit en dat geluk al kan zijn dat je op bed naar het plafond staart. Gewoon in alle rust.

Ik probeer hem elke dag mee te geven dat er liefde is, dat wij liefde voor hem voelen, dat hij mag zijn wie hij is (zonder druk), dat materialisme leuk is, maar niet essentieel, dat bevestiging fijn is, maar dat het echt zekere gevoel uit jezelf mag komen. Materialisme zegt ons niet zo veel en natuurlijk, iedereen is ergens materialistisch. My guilty pleasure: Ik hou van mooie kleding.

En dat andere? Geluk krijgen door bevestiging van anderen is een mooie zoektocht in het leven om te vinden wat al in jouwzelf zit.

Hoe denk jij over geluk?